Eerlijk is eerlijk, ik heb dusver nog maar weinig goeds over Danny Rand weten te melden. Het scheelde ook maar weinig en ik had het tweede seizoen van The Iron Fist op Netflix overgeslagen. Maar als ik dat had gedaan dan was ik niet meer bij met de Marvels van Netflix en zou ik mijn Marvel-dossier dus niet up-to-date kunnen houden. En van die gedachte werd ik best wel een beetje verdrietig. Dus heb ik toch de televisie aangezet is het eigenlijk helemaal niet geworden wat ik ervan had verwacht.
SPOILERS, uit het vuistje
Om te beginnen dacht ik, na het zien van de trailer, me waarschijnlijk wel te kunnen inleven in Davos, de nieuwe schurk. Dit omdat hij van mening is dat Danny onterecht de Fist heeft bemachtigd. Nou, dat vind ik ook. Want hoezo beheerst Danny Rand, die pas op vijftienjarige leeftijd in de Oriënt is beland, Kungfu zoveel beter dan de natives die het met de paplepel ingegoten hebben gekregen en er hun hele leven al op zitten? Dat is toch ook niet eerlijk?
Maar Davos blijkt vooral zelf een oneerlijke en onredelijke chagrijn op een hele erge niet-grappige manier. Door een simpele flashback blijkt dat Davos’ moeder, de vrouw die onvoorwaardelijk van hem zou moeten houden, vooral teleurgesteld in hem is. Maar om dat pishumeur dat hij heeft helemaal daaraan op te hangen…. Het is maar één flashback. Hadden ze daar nu een behoorlijk trauma van gemaakt, iets wat bij diverse Netflix Marvels rijke verhalen heeft opgeleverd, dan had-ie daar nog wat uit kunnen putten.
Wat me ook heeft verrast, maar dan wel positief, is dat die irritante Danny zijn eigen klunzigheid erkent en inziet dat zijn ‘precious’ beter op z’n plaats is bij iemand die ‘m wel de baas is. Wat een volwassen en vooral volledig onverwacht besluit! Toch geen Danny Rand-debiel?
Als ik het had mogen zeggen wie dat zou moeten zijn dan had ik natuurlijk voor Ward gekozen. Ik vind hem verreweg de beste. Maar dat komt vooral omdat hij zo goed vertolkt wordt wat helaas ontzettend opvalt, omdat zoveel andere karakters bijna emotieloos lijken door het zwakke spel van hun acteurs. Sensei Colleen Wing bijvoorbeeld. Die trekt wanneer Danny in het ziekenhuis half dood ligt te gaan een bek die ze zo ongeveer ook zou trekken als de mayonaise op is.
Ward daarentegen weet wel raad met zo’n situatie. Dan zie je de wanhoop in z’n ogen waardoor de het echt menens wordt. Hij hoeft er niet eens bij te praten. Maar denk je dat zijn personage een mooi verhaal krijgt? Het enige dat hij echt heeft bijgedragen aan de plot, naast alles smakelijker maken om naar te kijken, is Joy op de kast jagen. En behalve dat dat al grotendeels in zijn afwezigheid is gebeurd, had iedereen dat wel gekund. Ze gaat er praktisch uit d’r zelf op zitten. Dus waarom heeft Ward niet een meer betekenisvolle verhaallijn?
Opvallend oneerlijk vind ik het dus dat uitgerekend Colleen, met eerlijk gezegd, wel aardig wat goede vechtscènes, maar met bijna nietszeggend acteerspel, niet alleen de vuist maar vooral verreweg het aller aller aller beste verhaal van de geschiedenis van The Iron Fist toegeworpen krijgt. Piraten, prinsessen, legendes en alles! En dan krijgt ze ook nog, nadat ze Nurse Claire hebben weggejaagd, Misty Knight* cadeau als nieuwe bff! Hoezo oneerlijk?
Bovendien is nieuwe slechterik in spe May Walker** er een waar je nog wel wat van kan verwachten. Ze is mysterieus, heeft een rare afwijking en is, in tegenstelling tot Davos wel bedeeld met een echt trauma. En dat is ook niet eerlijk. Maar dat zijn wel de ingrediënten die opgeteld met dat vreselijke intrigerende verleden van Colleen ervoor zorgen dat ik zowat zin in een derde seizoen van The Iron Fist krijg. En dat verbaast me eigenlijk nog het meest.
Hoop ik wel dat Ward een beter podium krijgt. Zou wel zo eerlijk zijn.
*Misty Knight, waar ik groot fan van ben en bekend van Luke Cage, doet denk ik wel haar haar stinkende best, maar komt niet uit de verf. Het voelt vooral alsof ze het hele seizoen “slechts op bezoek” is.
** Is het toevallig dat ze dezelfde achternaam heeft als koek-koek-Trish uit Jessica Jones? Ze lijkt er eigenlijk ook een beetje op, toch?
Mijn Marvel-dossier ofwel de 'Manhattan-files' bestaat inmiddels uit de volgende blogposts:
Luke Cage seizoen 2 - Moet even op gang komen
Jessica Jones seizoen 2 - Een ware superheld
The Punisher - En de superschurk in wording
The Defenders - Superhelden-kwartet
Iron Fist - Ijzersterk staaltje gemiste kans
Dit artikel delen? Dat kan:
Reactie schrijven