How to Get Away With Murder seizoen 6 - Gemengde gevoelens hoor

Ondanks ik echt vet zin had in het zesde en laatste seizoen van How To Get Away With Murder, dat “wegens Corona” later kwam dan verwacht, ben ik er toch niet zo over te spreken.

Kapot heb ik me verveeld met bijvoorbeeld die eerste afleveringen in de afkickkliniek met daarin personages die gewoon echt niet terugkomen en gewoon echt geen hol met het verhaal te maken hebben. En dat hele iedereen-doet-en deed-het-dan-maar-met-iedereen is ook al net zo zonde van de tijd. En zo is die hele soap-hetze die ik (voorheen wel door de vingers) zag, me toch tegen gaan staan.

Vind ik jammer. Want het eerste seizoen over het groepje studenten met een slecht geweten deed me nog op een goede manier aan dat boek De Verborgen Geschiedenis denken (ik was niet de enige, mijn nicht Jessica dacht hetzelfde). En met die voor-deze-serie-typerende snelle en zeg maar mind-fuck montage met multi-interpretabele-flash-forwards hebben ze volgens mij een formule toegepast die het uitmelken wél waard is.

S-P-O-I-L-E-R-S Een beetje...

Gelukkig komt dat ook. Maar wel pas halverwege. Met flarden puzzelstukjes uit de toekomst die van alles vreselijks suggereren. En dat vind ik vertrouwd maar net zo spannend. Want hoe je dat vreselijks moet interpreteren en van welke kant je het moet bekijken is natuurlijk de vraag. Bovendien blijkt er een mol die met de FBI praat over skeletten uit vorige seizoenen en er gaat een hoofdpersonage plotsklaps dood. Met een pook uit de open haard. Serieus. Ja, daar houd ik ook wel van.

Maar in plaats van dat de serie die spanningsopbouwende lijn die is ingezet zijn werk laat doen en mij als kijker naar het einde duwt, waar dan die climax in de vorm van een alles-verklarende-conclusie aan het licht komt, slaat HTGAWM ruim voor het einde volgens mij de verkeerde weg in. En dan stort alle spanning in en is het weer een voorspelbare saaie soap geworden met een eind dat weinig verrassends te vertellen heeft.

Stom hoor. Hadden ze er nou maar een echte horror van gemaakt. De rode draad van het verhaal leent zich daar juist zo goed voor. Het groepje studenten is er geknipt voor om één voor één omgelegd te worden.

Ik had dus graag een ander einde gezien maar sowieso dat het anders was verteld. Veel spannender. En zonder al die mensen die er niet toe doen zoals bijvoorbeeld ook die vrouw van Tegan die uit het niets de serie in sluipt en daar niks te melden heeft. Maar goed, het is wel een eind. Er zijn zoveel series die zomaar gecanceld worden, dat het toch fijn is dat ze er íets aan gebreid hebben.

Dus ja, ik doe het er maar mee. Maar wel met gemengde gevoelens. Volgens mij zat er veel meer in.

Op de hoogte blijven van nieuwe blogs?

Volg me dan op Facebook en Insta.

Dit artikel delen? Dat kan:

Reactie schrijven

Commentaren: 0

Meer Studio Lasogne...


Op de teksten en afbeeldingen van deze site berust auteursrecht