Ondanks dat ik als een blok was gevallen voor de sfeer van recreatieoord de Ozarks en het onderwerp grote hoeveelheden geld witwassen, vond ik het eerste seizoen van Ozark toch niet heel superspetterend. Maar het nu streamende tweede seizoen op Netflix heeft me blij verrast en voelt aan als een warm bad. Echt.
Dat komt denk ik omdat de personages karikatuur-af raken en meer de diepte in gaan. Dat maakt ze persoonlijker in plaats van een typetje waarvan je van een kilometer afstand al een aardig idee hebt van wat deze zal gaan doen. Er gaan er ook nog steeds vrij veel, zeg maar onwaarschijnlijk veel, dood. Maar de manier waarop voelt minder makkelijk en lijkt me beter onderbouwd waardoor ik de plausibiliteit niet in twijfel heb getrokken. Tenminste, tijdens het kijken dan.
Dobberende SPOILERS
Ik vind het bijvoorbeeld volkomen logisch dat onze braverik Marty zelf, die voorheen bij elk akkefietje zich irritant passief opstelde, ook verleid is tot het overhalen van de trekker. Wellicht in tegenstelling tot het witte-boorden-crimineel-type dat hij zo lang vertegenwoordigde, maar dat-ie het doet is past helemaal in de context dankzij de meer dan heldere aanloop. Omdat Wendy middels een schitterende dialoog Mason tot op het bot analyseert heeft Marty echt geen andere keus dan Wendy te redden door Mason overhoop te blaffen. Dat snap ik ook wel.
De rest gaat ook lekker. Ruth, de swamp-bitch met managementtalent, begint hier en daar te schuren, Darlene Snell is, en ik zeg bravo, de overtreffende trap van zichzelf geworden en de in wanhoop-doordrenkte Rachel wint mijn medelijden wanneer ze, ondanks de puinhoop waar ze in verkeert, toch voor Marty kiest. Jammer dat Mason en Petty dood zijn, want die zijn ook zo leuk, maar wegens de vaart is er geen tijd voor rouw, of om ergens bij stil te staan en vraagtekens te zetten.
Ja… Tot het einde dan…. Want eigenlijk was toch het thema van de serie het gezin dat zich een weg uit de criminaliteit probeert te werken? Hoe heeft Wendy dan die stap naar de dark side gemaakt? Dat is niet Breaking-bad-waardig gegaan, maar van het ene op het andere moment. Dus of ik heb iets gemist of het moet nog komen. Twee oogknippers eerder zorgde ze er namelijk nog voor dat Buddy met een lach zijn natuurlijke dood ingleed door de plaatsnaam te verklappen waar zij zo graag naar toe zou vluchten. Maar het is Wendy zelf die er voor zorgt dat Mullumbimby verder verwijderd is dan ooit.
En daarmee is in een klap het o-zo-goed-herstelde huwelijk van Wendy en Marty weer net zo belabberd als toen ik ze net leerde kennen. En nu vraag ik me af of ik dat jammer vind of moet zien als de perfecte springplank naar meer? Want zo heeft Wendy er wel voor gezorgd dat Marty weer de sympathie-troef krijgt toegespeeld en meteen tot de nok toe vol zit met onmogelijke taken om te volbrengen en branden om te blussen.
Dus dat betekent weer genoeg te doen voor Marty in de denk ik toch wel Marty Byrde-Show.
Mijn vorige blogje over Marty, the Byrdes en de rest van rond de Ozarks vind je hier:
Dit artikel delen? Dat kan ook:
Reactie schrijven