Ik heb altijd al een zwak gehad voor drama met gedoe op en aan het water, boothuizen en bodemloze meren waar lijken in verdwijnen. Reden genoeg om eens Ozark op Netflix te kijken, over het witwassen van miljoenen in een recreatieplaats, aan de plas.
Daar drijven de SPOILERS
Het staat meteen als een paal boven water dat Marty Byrde de protagonist is en mede omdat er echt een knoeperd van een sympathie-troef gespeeld wordt sta je meteen aan zijn kant: zijn vrouw Wendy gaat vreemd. Super-zielig. En, zijn collega financieel adviseur ofwel witwasser Bruce roomt wat van de buit af van hun klant, het op-een-na-grootste-drugs-kartel van Mexico (want het grootste is van Gustavo Fring?), wat natuurlijk betekent dat je dan overhoop wordt geblaft. En behalve dat Marty dit heeft moeten aanschouwen, gebruikt Bruce zijn laatste woorden om te benadrukken dat Marty echt geen schuld heeft. Hoe kan je ook ergens schuld aan hebben als je Marty Byrde heet? Die naam klinkt al net zo crimineel als die van “Suske" of "Wiske”.
Maar schuldig of niet, in geval van een aanvaring met een drugskartel moet je al gauw gewoon dood, dus ook Marty Byrde. Als laatste strijdmiddel zuigt hij een verhaal uit zijn duim dat hij onmenselijke hoeveelheden geld zou kunnen witwassen in vakantieoord de Ozarks. Hij is een slimmerd, die stoïcijnse nerd, wij zijn er thuis in ieder geval meteen van overtuigd dat hij het ook echt kan. Net zo geïntrigeerd door dit voorstel als wij, krijgt hij ook van de kartel-manager nog een kans om diens stinkende zaakjes wit te wassen.
Ik vond dat een sterk begin, maar helaas, wanneer de Byrdes (Marty, Wendy en hun kinderen) zich in de Ozarks settelen neemt de spanning best af.
Vissend naar ondernemingen die kunnen dienen als witwasserijen komen de Byrdes natuurlijk in aanraking met de locals waar allemaal wat mee is. Sowieso heerst er een wij-zij cultuur maar ook iedereen uit de gemeenschap van de Ozarks draagt iets naargeestigs in zich mee wat min of meer ‘on hold’ lijkt te staan. Alsof ze zich allemaal wat inhouden. Maar door een subtiel en vooral onbedoeld zetje van Marty en zijn familie komt hun ware aard aan de oppervlakte.
Buddy Dieker, de stervende man waar ze bij in huis komen te wonen, bijvoorbeeld is opgelucht dat de Byrdes ergens in verzeild zijn, omdat hij zich daardoor juist meer thuis voelt in zijn eigen huis. En natuurlijk gaat Rachel, die zogenaamd alles netjes volgens de boeken wil, er zonder blikken of blozen met een waszak poen vandoor, maar vooral de Snells lijken erg in hun nopjes; ze zeggen wel dat alles beter was voordat Marty en de Byrdes zich in de Ozarks settelde, maar ze pakken elke kans die ze krijgen om een moord te plegen en lijken daardoor juist als een vis in het water.
Echter alles wat je van de locals verwacht, dat doen ze ook gewoon. Daar is echt niks verrassends aan. En daar komt ook nog bij dat te veel, veel te makkelijk gaat. Zo gaan mensen bijna moeiteloos dood en de stap tot het vermoorden van eigen familie gebeurt ook al in een handomdraai.
Maar wat ik echt een hinderlijke onderbreking van de voortzetting vond was dat het verleden van Marty en Wendy op tafel werd gelegd, waarbij de wijze waarop zij in het illegale circuit zijn beland tot op het bot werd verklaard. Marty en Wendy zijn als karakters al behoorlijk ondubbelzinnig, je zou ze zelfs voorspelbaar kunnen noemen. Zo’n overbodige uitleg dat zij toch echt de goeien zijn wordt dan nogal belerend en haalt de vaart er helemaal uit.
Maar goed, Marty is behalve spier-witte-boorden-criminele super-geek gewoon geweldig en blijkbaar knapt iedereen van hem op. De locals worden door hem pas de karakters die ze eigenlijk zijn, hij is de beste, de slimste en de leukste, stelt altijd zijn gezin voorop en komt steeds op zijn pootjes terecht, hoe fucked up de situatie ook is en hoe fucked up de situatie ook is die daardoor weer wordt uitgelokt. Het is overduidelijk dat ook ik aan zijn kant sta. Dat is misschien ook niet zo gek voor een serie waar wel erg dik omlijnd is over wie het gaat en wie we leuk moeten vinden en net zo goed de Marty Byrde show had mogen heten.
Dus, Ozark, de serie die ik naar aanleiding van het onderwerp en de trailer eng en bloedstollend verwachtte, bleek voor mij een weekje niet te moeilijke en ontspannende televisie om mijn eigen was bij op te vouwen.
Voor meer leesvoer over "spannende' series om de was bij op te vouwen of met het bord op schoot te kijken lees ook:
Reactie schrijven