Ja nou...Het tweede seizoen van Stranger Things op Netflix heeft me toch niet zo aangesproken als het eerste…. Ik denk dat dat komt omdat er wat afleidende zaken in zitten.
Stranger SPOILERS
En dat begint al bij de opening credits. Enerzijds heerlijk en classic 80’s om schaamteloos een 2 achter die enge Stephen-King-font-animatie te plakken, maar anderzijds zijn er hinderlijke witte credits over geplaatst die zoveel aandacht opeisen, dat dat doodenge zoals bekend van de intro van seizoen 1, er wel van is afgevlakt.
Stranger Things 2 introduceert ook een aantal nieuwe personages waarvan er een paar op het eerste gezicht heel wat te bieden lijken te hebben, maar dan volgens mij toch niet gaan stralen. Het lijkt wel alsof ze pas in een volgend seizoen een rol moeten gaan spelen.
De eerste scène bijvoorbeeld laat direct al zien dat Eleven niet het enige kind uit het lab is. Dat lijkt me behalve logisch, ze heet tenslotte Eleven, natuurlijk zijn er tien haar voorgegaan, ook een ingang voor veel commotie. Dus wanneer de aller-eerste scène meteen al wordt gewijd aan een ander lab-kind met een bijzondere gave, dan verwacht je toch dat daar iets spectaculairs uitrolt? Maar wanneer Eleven haar opspoort voegt zusje Eight naast het advies aan Eleven om haar kracht eens uit haar woede te halen, maar weinig toe. Ja, die schoffies van haar groepje zijn goed gestyled en fijn voor de jaren tachtig nostalgie, maar buiten een fashion-point-of-view hebben ze wat mij betreft nog niks betekend.
Nog zo’n dode mus verschijnt in de vorm van Billy, ofwel Rob-Lowe-look-a-like, die met stof-opwaaiende bombarie zijn entree maakt. Nieuw in Hawkins, nieuw op school, een jaren tachtig uiterlijk waar Jon Bon Jovi jaloers op is en een volslagen verknipt karakter. Kom maar op! Maar dan? Vrijwel niks.
Zijn zusje Max is er een met serieuze skills, want ze kan verdomd goed skaten en verslaat de topscore Dig Duke in de arcadehal. Maar deze vaardigheden heeft ze geen een keer hoeven inzetten en dat maakt van haar eerder een edel-figurant dan een personage met enige invloed en is er dus ook een in categorie had-je-kunnen-weglaten, vind ik.
En zo kan ik nog wel even doorgaan, die journalist of conspiracy theorist Bauman (?), de ouders van Barbara, terwijl er al die aandacht wordt besteed aan wat in mijn ogen maar zijstraten van de hoofdweg zijn, ben je wel weg van het concept dat me zo bekend voor kwam en waar ik zo verliefd op ben geworden. Namelijk dat ontzettende te gekke leuke groepje kinderen (nu pubers trouwens) die worden gedwarsboomd door alles en iedereen terwijl ze de wereld moeten redden. Bovendien is dat groepje oorspronkelijk bestaande uit Dustin, Lucas, Mike en Will en natuurlijk Eleven vaak gesplitst, waardoor het zij-tegen-de-rest-van-de-wereld ook niet zo centraal staat. Ze hebben een beetje hun eigen sores, ja, op het eind komt natuurlijk alles samen maar ik vind dat rijkelijk laat. Misschien dat er suggestie van connectie gecreëerd had kunnen worden door de scènes meer parallel te monteren, maar ze waren echt te vaak, te ver, en te lang weg van elkaar.
En dat vind ik gewoon jammer, want het verhaal vind ik gewoon ontzettend spannend. Net als de schemerwereld The Upside Down met ronddwarrelende vlokjes, het gevecht met die doorgefokte zwelbasten en hun collectieve humeur, superheld Hoppper, de experimenten in het lab en hoe de kleine Will opgeslokt wordt door het kwaad of met wie Nancy nu is. Ja, zelfs dat soaperige. Ik ben trouwens bij nader inzien toch voor Steve…
Dus Stranger Things 2 is echt wel vermakelijk, maar ik voelde me niet zo aangesproken als ik had verwacht omdat dit seizoen, in tegenstelling tot het eerste, niet gebaseerd is op mijn herinneringen uit de jaren tachtig of speciaal gemaakt is voor mij als kind van die tijd.
En dat komt ook omdat pas in de laatste scène een echt slecht nummer te horen is. Alsof er in ‘84 er alleen maar zinvol gebruik van de synthesizer zou zijn gemaakt. Dat is historisch gezien gewoon onjuist.
Of dan heb je tussen ‘80 en eind ‘89 een banaan in je oor gehad.
Voor mijn ervaring met het eerste seizoen van Stranger things lees ook:
Stranger Things - Thuiskomen voor de kinderen van de jaren tachtig
Reactie schrijven