De serie Klem, waarvan drie seizoenen zijn gemaakt, vind ik een spannend en meeslepend drama. Het is een serie waarbij het ene probleem het volgende faciliteert en waarbij je met regelmaat tegen de tv roept: Doe dat nou niet! (En dat dan ook echt meent.)
En nu is er ook een film. Die heb ik gisteren gezien en heb ik als heel verrassend ervaren. Want het is, ondanks dat-ie best heel logisch de draad oppakt na de laatste episode, iets heel anders dan gewoon een volgende en langere aflevering van dat wat ik al ken.
ALLARME SPOILER!!
De makers hebben het namelijk gedurfd de formule aan te passen door de karakters behalve onze oude bekenden, ook een beetje hun eigen karikatuur te laten zijn op een positieve manier.
Dus als bijvoorbeeld Hugo tegen Marius en Kitty tekeer gaat alsof-ie ze naar hun kamer gaat sturen en zij dit incasseren als een stel kinderen die ook wel snappen dat ze aan de beurt zijn (Hugo heeft vaker met zijn vingertje gewapperd), vind ik dat door de herkenning a-la 'gaan-we-weer' juist grappig en moet ik dus lachen. Terwijl ik bij de serie de fragmenten waarin Hugo echt kwaad wordt op familie Milner / Van Mook juist als bittere ernst heb ervaren.
En ook het verhaal gaat een hele andere kant op dan ik had kunnen bedenken. Natuurlijk denk ik: Marius in Italië, dat betekent trammelant met de maffia. Want ja, die onderwereld, dat is gewoon wat Marius doet en wie Marius is. Daar kan-ie ook niks aan doen.
Dat het probleem zich uit een andere hoek aandient en Kitty en Marius in plaats van aanstichters nu de slachtoffers zijn van iets waar ze eigenlijk geen echte schuld aan hebben, heb ik dus ook niet zien aankomen. En zo is weer slim gebruik gemaakt van mijn voorkennis of moet ik zeggen vooroordelen?
Maar ondanks dat het anders loopt dan ik had verwacht, ben ik geen een keer de weg kwijt of afgeleid geweest. Ik ben continu aan het handje genomen door deze film. Want die vertelt gewoon luid en duidelijk het verhaal van A tot Z via B en de rest. Zonder open einde of een brul naar een vervolg. En dat heeft me misschien nog het meest verrast, omdat ik de laatste tijd meer dan eens murw gebeukt de bioscoop uit ben gekomen.
Ik heb namelijk onlangs wel wat films gezien met scènes waarin zoveel gebeurt dat ik niet wist waar ik kijken moest, met ingewikkelde plots waar ik aantekeningen van had moeten maken om ná mijn bioscoopbezoek te kunnen ontcijferen wat ik nou precies had gezien. Daarom vind ik het een verademing dat Klem gewoon een film is die gemaakt lijkt te zijn voor mijn vermaak.
Dus als de film is afgelopen ga ik met een tevreden gevoel naar huis omdat ik behalve verrast gewoon goed geëntertaind ben. Bovendien heb ik tijd over want ik hoef niet meer na te denken over dubbele of symbolische betekenissen, cryptische moralen of open eindes.
Want ja, het leven is tenslotte te kort voor slechte wijn.
Vooruit, een klein moraaltje dan.
Reactie schrijven