Hoewel mijn blog bedoeld is als een soort dagboek waarin ik tijdens het schrijven nadenk over wat ik vind van de series die ik kijk en waarom ik vind wat ik vind, lijkt het nu dat het misschien niet de bedoeling is dat ik iets van de FX-serie (gezien op Disney Plus) Atlanta vind.
Ik bedoel, een tijdje terug toen mij de les werd gelezen door een persoon die voor het gemak van zijn argument ervan uitging dat ik bij de opvoeding van onze dochter onvoldoende stilsta bij de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen, is me dat ook behoorlijk in mijn verkeerde keelgat geschoten. Zeker toen ik in mijn beleving met valide argumenten op de proppen kwam dat zijn beweringen echt veel te kort door de bocht waren en de ernstige problemen in andere vlakken te vinden zijn, deze zonder er op in te gaan van tafel werden geveegd met de dooddoener “je snapt het niet, dan zal ik het je wel niet goed hebben uitgelegd”.
In alle krampachtigheid die ik heb, wil ik dus niet die kortzichtige debiel zijn die iets gaat zeggen over een onderwerp waar ze in feite niks over te zeggen heeft en wat wel de casus van deze serie is die ik dus toevallig heel vet vind.
Komt ook nog bij dat als ik de serie Atlanta zou willen duiden ik niet veel verder kom dan Donald Glovers zwarte mannen equivalent van Lena Dunhams Girls. Fragmentarisch en uit het leven gegrepen verteld, met specifiek uitgewerkte karakters om mee mee te leven, van te houden en om ook ontzettend kwaad op te worden. Ze worstelen met wat ze verlangen van het leven en hoe dat allemaal rijmt met hun omgeving en wat daar aan de hand is.
Ondanks die overeenkomsten zijn de problemen en situaties in Atlanta van een totaal ander kaliber dan van de girls uit New York. Daar waar Girls vaak de komedie over absurditeit van "first world problems" wordt gebracht, heb ik veel situaties uit Atlanta die soms wel verdomd grappig lijken, tegelijkertijd als schrijnend en confronterend ervaren. Ik moet zeggen dat ik het interessant heb gevonden om daarover in de war te zijn. Ik bedoel als je deze serie kijkt gebeurt er echt wel wat. Maar het blijft aannemelijk dat door mijn achtergrond en habitat het een en ander me ontgaan zal zijn.
Wat me wel zeker is opgevallen, is dat de vibe van de serie heel aangenaam is, want hij zoeft als een trein en het entertainment gehalte is hoog. En er zitten een aantal uitmuntend over-afleveringen-getilde en goede grappen in. En Darius is de leukste. Alhoewel die oprechte en intense teleurstelling van Alfred me zeker weten nooit gaat vervelen.
Vind ik dan.
Van de serie Girls vind ik wat meer: Dat blog lees je hier.
Reactie schrijven