De trailer van Dark op Netflix sprak me direct aan: unheimlich, scifi, melancholisch en eens wat anders, namelijk Duits. Ook leek het me een enge serie.
PAS AUF! Spoilers!
Dark is inderdaad unheimliche melancholische scifi van Duitse nationaliteit, maar dat enge vind ik nogal meevallen. En hoewel er hier en daar met de juiste geluidseffecten en slimme montages heus wel wat angst aangejaagd had kunnen worden, hebben de makers er denk ik bewust voor gekozen dit niet te doen. Het is namelijk echt een heel groot verhaal, dat an sich wel heel spannend is, en waarbij je goed moet opletten en onthouden wie wie is en wanneer wie wie is.
Hierbij worden de stuipen je dus niet op het lijf gejaagd en word je ook niet aan het handje genomen door een specifiek hoofdpersonage, wat ik best een beetje jammer vond. Ik merkte dat ik “niet zoveel met ze had” en vroeg me af of het misschien een cultuur-ding was waar ik gewoon (nog) niet zo bekend mee ben. Maar gedurende de tweede helft wordt het mij toch helder dat de karakters echt ondergeschikt zijn aan het verhaal en wanneer er een laag drama overheen gesausd zou zijn, het gewoon te veel zou worden.
Centraal staat de vraag of de mens vrije wil heeft of dat deze een schaakstuk is in “de loop der dingen”, waarbij de inwoners van dorpje Winden gevangen zitten in een zich herhalende loop. Hier onderdeel, of wellicht oorzaak van, is het tijdreizen door een wormgat dat zich elke 33 jaar gedurende een specifieke periode bevindt onder de kerncentrale waarbij geeneens 1.21 gigawatts nodig zijn, maar waarbij je simpelweg door een gang in de grond naar een andere tijd kunt wandelen. Dat is op zich nog niet zo ingewikkeld, maar omdat het verhaal dus meerdere generaties beslaat, waarvan alle afzonderlijke pionnen gevolgd worden en omdat dat ook nog in het nu (2019), 1986, 1953 en een beetje in de toekomst is, wordt het gewoon door de enorme omvang vanzelf vrij complex.
Die geschiedenis lijkt zich inderdaad in een loop van 33 jaar te herhalen en degenen die dit door hebben doen hun stinkende best dit een halt toe te roepen terwijl een voice-over eigenlijk al meerdere malen heeft gewaarschuwd dat dit überhaupt niet mogelijk is. Maar de hoop dat het toch zal lukken maakt het echt meeslepend waardoor Dark mijn volledige aandacht heeft opgeslurpt en ik zeer gemotiveerd om alles te onthouden en bevatten heb zitten kijken.
Vandaar mijn verbazing wanneer zomaar blijkt dat een bepaalde moord plegen in het verleden niet mogelijk is. Het kind, waarvan de schedel is ingeslagen gaat namelijk, zonder enige uitleg of verklaring, ondood. Natuurlijk, scifi, maar even serieus, zomaar ondood gaan zonder slag of stoot, dat is toch quatsch?
Dus enerzijds zijn er zaken bewezen vanuit soms wel drie verschillende standpunten, anderzijds is er best wat waar je eigenlijk niks mee kan. Zo weet je van het bestaan van een soort SM-tandarts-stoel waarin kinderen nu en dan vastgebonden worden, waarin ze vermoedelijk tot de dood zijn gecentrifugeerd bij wijze van experiment. Misschien onder toezicht van een priester die Noach heet, die maar niet ouder wordt, die niet zuiver op de graat lijkt en er om een of andere reden baat bij heeft dat het gat open blijft. Maar die priester geeft in de laatste aflevering opeens een preek, waarin hij claimt het licht te zijn en waarbij Claudia (de directrice van de kerncentrale uit 1986), die toch plots door een soort achterdeur de aflevering in is komen aanwaaien, de slechte van het spel is en dat niet het wormgat maar zij gestopt moet worden.
Maar nog erger is dat de serie naar mijn idee gewoon ophoudt op een punt waarvan het vooral gekozen lijkt om mij te sarren. Want wanneer Jonas naar de toekomst hopt, en daar blijkbaar wordt verwacht, gaat het beeld gewoon op zwart. En dat vind ik echt jammer en geeft me toch een zure nasmaak in een serie waar ik verder best wel geboeid naar gekeken heb. Dit is namelijk niet mijn idee van een vette cliffhanger of een knipoog naar meer. Dit is meer met een kluitje van losse eindjes het riet in gestuurd worden en dat vind ik knap lullig nadat ik zo alert heb geprobeerd het verhaal te blijven volgen.
Dus of je met het heden het verleden kunt beïnvloeden is niet duidelijk, ik weet wel dat je met een onbevredigend einde iets met een gevoel over een serie kunt doen. Want ondanks dat ik geboeid heb uitgekeken naar het einde, bleek dat dus niet dit einde te zijn.
Toch schade.. Verpesten ze het wéér in de laatste minuut.
Reactie schrijven
Fraukje (woensdag, 24 januari 2018 23:53)
He einde betekend dat er weer een nieuw tijd in een drieluik komt. Ik vond dit wel logisch. Een nieuw drieluik waarin weer alles in verbinding staat.
Ik vind het wel mooi dat er ook drie mensen zijn die proberen het te herstellen vanuit elk een andere visie.
De stoel in de bunker was naar mijn mening een van tijdreismachines. De kinderen moesten deze uittesten en werden geofferd: want ze overleefden de tijdreis niet, maar reisden wel door een wormgat.
En juist die onduidelijkheden maken dat een tweede keer kijken er kwartjes gaan vallen. Zo begrijp ik ook nog dingen niet: en vroeg ik me steeds af waaronder “assistent politieagent een ooglapje/oogwond had.
Vond de verschillende generaties onwijs goed gecast en de speurtocht in het verhaal heel erg boeiend.