Wat kan ik zeggen over A Series of Unfortunate Events van Netflix naast dat ik als een kleuter op de bank heb zitten smullen van dit kinderboek voor grote mensen?
SPOILERS!!
De Baudelaires zijn drie kinderen die wees raken doordat een brand, waarbij ze zelf niet zijn omgekomen omdat hun ouders ze uitgerekend die dag naar het strand stuurden, huis en haard deed vergaan. Vervolgens worden ze door bankmedewerker Poe naar “Count Olaf”, die hun dichtstbijzijnde familielid blijkt te zijn, gestuurd. En hiermee hebben ze het niet over dichtbij wat betreft bloedlijn, maar geografisch gezien…
De rest van de serie is al net zo, al dan niet, absurder. De Count blijkt niets om de wezen te geven en alleen op het fortuin dat de oudste binnen een paar jaar zal erven uit te zijn. De slimmerds hebben dit door en weten Olaf, in eerste instantie, van zich af te schudden. Echter weet hij ze steeds weer te vinden en zich in hun levens te wurmen en is hij daarbij tot alles in staat. Tot alles? Is dat nou letterlijk of figuurlijk?
Dat legt de verteller, Lemony Snicket, je uit. Hij wandelt te pas en te onpas scènes in, voorziet deze van mondeling commentaar, waarschuwt met opvallende regelmaat dat je beter een andere serie kunt gaan kijken en geeft daarbij ook diverse taallessen. Zo wijdt hij onder andere uit over letterlijk en figuurlijk en de stijlvorm ironische drama. Ter verduidelijking kiest hij voorbeelden waar de kinderen zich, op dat moment in het verhaal bevinden. Letterlijk.
En daar weer doet het ene zotte na het andere aan-alle-logica-ontbrekende voorval zich voor, waar de Baudelaires, zoals de titel al doet vermoeden, niet bepaald van opknappen. Ze krijgen te maken met de meest kleurrijke types op bijzondere locaties terwijl ze zelf, ondanks wat ze meemaken en meegemaakt hebben, zo ongeveer de emotie van een nieuwslezer tonen.
De sfeer zou je kunnen omschrijven als een sprookje voor grote mensen. Wes Anderson-ish cameravoering, Harry Potter-achtige naamgevingen en settings, verwijzingen naar klassieke schrijvers en zo’n beetje alles doet denken aan het repertoire van Tim Burton.
Count Olaf deed me erg denken aan Jim Carrey en na even googelen blijkt dat er reeds een film is waarin hij dan ook Count Olaf speelt. Kan ik ook nog gaan kijken! Ook lees ik op het web dat deze serie is gebaseerd op een boekenreeks. Kan ik die ook nog gaan lezen! (Oh nee, Song of Ice and Fire nog lang niet uit...) En, dat Netflix ons gaat trakteren op nog twee seizoenen met nog meer Unfortunate Events. Jippie!
Het was echt heerlijk idioot maar toch hartstikke spannend en ook erg grappig.
En dan was daar Don Johnson.
Reactie schrijven